artık adımı anma demişsin
anmam artık inan ki
boşu boşuna yanma demişsin
kül olsamda ben yanarım inanki.

hançerledin hayalleri değişti işin rengi,
orda burda laf etmişsin bir ileri bir geri
cehennem azabımsın sen benim;
sen rahat ol ,ben yanarım inanki.

bir fırtınaydı götürdü beni
hiçe saydım bendeki bu bedeni
gönül gözüm gülen yüzüm sevdalım
uğruna ben yakarım,kalmasın ahın.

heybetinden gürledi karşıki dağlar
analar gülermi ,çocuklar ağlar
hal kalmadı dermanım yok hasrete;
bu beden dik dursada, yürek hep yanar.